رنگ تنهایی من ( یه چیز تو مایه های یشمی فک کنم! )

( گفته باشم به نظر من این اصلا شعر نیست ولی دوست دارم نظر شما رو هم بدونم)

تنها بود و سکوت در گوشهایش زنگ می زد.

تنها بود و هوس مدام آزادی

در سینه اش حبس می شد


تنها بود

آنچنان که مردی بزرگ

در انتهای فصلی سرد

می میرد

گفتم که عاشقم من...

یادش به خیر! این شعر و وقتی مثل کرگدن عاشق بودم سرودم...ای بابا.



یا هو

گفتم که عاشقم من گفتا غمت سر آید گفتم دلم ربودی گفتا « ورت پر آید»
گفتم که لپ سرخت رسوای عالمم کرد گفتا تب است مفلوک! با آسپرین سر آید
گفتم که هر چه گویی با جان و دل پذیرم گفتا برون شو از در تا باد بهتر آید
گفتم بوی زلفت دیوانه ام نموده است گفتا حناست ابله بویش مگر نیاید
گفتم چنین که هستم با خویشتن نباشم گفتا مباد یک دم تنبان ز تن در آید
و ... بقیه اش یادم رفت...

گفتم که عاشقم من...

یادش به خیر! این شعر و وقتی مثل کرگدن عاشق بودم سرودم...ای بابا.



یا هو

گفتم که عاشقم من گفتا غمت سر آید گفتم دلم ربودی گفتا « ورت پر آید»
گفتم که لپ سرخت رسوای عالمم کرد گفتا تب است مفلوک! با آسپرین سر آید
گفتم که هر چه گویی با جان و دل پذیرم گفتا برون شو از در تا باد بهتر آید
گفتم بوی زلفت دیوانه ام نموده است گفتا حناست ابله بویش مگر نیاید
گفتم چنین که هستم با خویشتن نباشم گفتا مباد یک دم تنبان ز تن در آید
و ... بقیه اش یادم رفت...

منم هستم!

یه مدت پیش یعنی حدود یک سال پیش یه در خواست برای وبلاگ پر کردم تو پرشین بلاگ که فکر می کنم یه راست رفت تو Recycle Bin شون!! چون هیچ وقت من صاحب وبلاگ نگردیده شدم. ولی حالا می بینم که در عرض ایکی یا اوچ ثانیه دارای یه وبلاگ تر و تمیز گشته شده ام. بسیار کار زیبایی است که مثل پرشین بلاگ وبلاگها رو ممیزی نکنند مخصوصا اونایی که تو بخش ادبی ثبت میشه. شاید فکر می کنن یکی بخواد راجع به رابطه ی شعر و سیاست بنویسه نمی دونم.

راستش اصلا فکر نمی کنم کسی سری به این وبلاگ بزنه!!! احساس می کنم دارم برای خودم می نویسم و خودم. ولی به هر حال چیزایی که می نویسم عبارت خواهد بود از شعر و طنز و درد دلهای دانشجویی و در کل جوانانه!! تا بعد.

سلام

بالاخره ما هم وبلاگ دار شدیم!